Beer op de weg?  Give him a hug!

Toen Rusland binnenviel in Oekraine, heb ik een slapeloze nacht gehad. Waarom? Ik wa me zorgen aan het maken over mijn zoon bij Defensie werkt.  Het onzekere (lees: geen controle hebben en loslaten) zorgt ervoor dat er vragen komen. Vragen zoals:

• Wat nu als ze daar naartoe moeten?
• Wat gaat er nu gebeuren?
• Als het maar goed komt…
• Als hij dan maar heelhuids thuis komt

Eigenlijk zag ik al beren op de weg die er helemaal nog niet zijn. Ik denk dat iedere moeder (en misschien ook wel vader) zich hier wel in herkent. J zorgen maken en dat het dan helemaal niet gebeurt? Zeker in situaties als de kinderen voor het eerst naar school gaan, of op stap of alleen op vakantie.

Je maakt je zorgen, haalt diverse doemscenario’s in je hoofd en uiteindelijk gebeurt dat allemaal niet en komen ze weer veilig thuis. Heel menselijk dat dit gebeurt. Het is alleen de vraag hoe je met die zorgen omgaat. Blijf je erin hangen of kun je ze relativeren?

Als je erin blijft hangen ga je malen en piekeren, slaap je daardoor slecht en dat kost je energie. Kun je het relativeren, dan geef je de emotie die erbij hoort een plekje en kun je het loslaten. Dat is veel minder vermoeiend.

Ps1: ik ben super trots op mijn zoon en sta volledig achter zijn keuze voor dit beroep. Ook al kost het me af en toe misschien een slapeloze nacht.

Ps2: Ik heb niet alleen aan mijn zoon gedacht, maar mijn gedachten zijn bij alle mensen die het slachtoffer zijn van deze zinloze oorlog

Ik ben gestrest nog voor de eerste stress er is, omdat ik denk aan de stress die komen gaat.

Je raakt al in de stress terwijl je nog niet eens in een problematische situatie zit, omdat je toestaat dat je gedachten zomaar doen wat ze willen.

Gedachten die je de vrije loop laat, bewegen zich vaak in de richting van problemen, werkelijke problemen. Maar vaak ook naar denkbeeldige, gevreesde problemen. Mark Twain, Amerikaans auteur en humorist verwoordde het treffend: Ik heb in mijn leven heel wat rampen beleefd. De meeste daarvan zijn nooit gebeurd.

Je kent het vast wel, ’s nachts liggen te piekeren over dingen die de volgende dag geen enkel probleem meer lijken te zijn. In je hoofd verschillende scenario’s voor een moeilijk gesprek steeds opnieuw afdraaien of argumenten verzamelen tegen aanvallen die in werkelijkheid helemaal niet volgen, omdat het gesprek heel anders verloopt dan je had gedacht.

Je gedachten draaien om de problemen, keren ze om en om, en in plaats van met een oplossing te komen, is je irritatie, je prop in je keel, de last op je schouders nog groter geworden. Op dit punt is het belangrijk dat je uit je eigen gedachtentrein stapt. Meditatie is hier een perfect hulpmiddel voor.

Welke keuze maak jij als je hoofd vol zit met zorgen en gedachten die we ook wel beren op de weg noemen?

Ga voor jezelf eens na hoe vaak en wanneer jij van deze malende gedachten hebt. Hoe vaak zie jij beren op de weg? Schrijf ze op. En misschien kun je er een rode draad in ontdekken.

In de praktijk kom ik veel vrouwen tegen die:

• Zich zelf teveel vinden
• Denken dat ze tot last zijn
• Denken dat ze niet slim genoeg zijn
• Denken dat ze iets niet kunnen

En daar wil ik het vandaag over hebben. Want deze denkwijze kan je heel veel energie kosten. Energie die je liever besteedt aan bijvoorbeeld een dagje winkelen met vriendinnen.

Je hebt je hele jeugd al gehoord dat je beter je best moet doen. Had jij een 6 voor wiskunde (waar je kei hard je best voor had gedaan) dan was dat oké. Maar je zus (of wie dan ook) haalde een8 met twee vingers in haar neus en die werd dan de hemel in geprezen. Terwijl jij veel meer had moeten doen voor jouw 6.

Iedere keer als je nu samen komt met je familie, voel je je gespannen. Je zus pronkt altijd met haar baan en wat ze bereikt heeft. En dat gun je haar, maar eigenlijk voel je je minder goed dan haar. Je denkt misschien wel iets van: “ik werk maar parttime”, “mijn salaris is niet zo hoog dat ik twee keer per jaar op vakantie kan” of “ik ben niet zo slim als haar”.

Maar jouw werk is net zo belangrijk. Niemand is meer of minder dan iemand anders! Stel je hebt een baan in de zorg of het onderwijs. Die mensen zijn op dit moment wel heel hard nodig. Daar wordt met man en macht geprobeerd om iedereen de juiste zorg te geven of om kinderen zo min mogelijk leerachterstand te laten krijgen.

Je houdt tijdens dat bezoek je mond dicht, je kijkt op tegen je zus die alle aandacht krijgt en misschien erger je je wel aan haar. En na het bezoek ga je doodmoe naar huis.

Hoe kun je dat nou veranderen? Want diep in je hart wil je een gezellige dag met je familie en daarvan genieten. En je wilt zelf ook graag vertellen wat jou bezig houdt.

Door de gedachten:

• Ik ben teveel
• Ik werk maar parttime
• Ik ben niet goed genoeg
• Ik ben tot last
• Ik ben niet slim etc

ben je eigenlijk heel streng voor jezelf. Jee maakt jezelf kleiner dan de ander. En nogmaals: niemand, maar dan ook niemand is meer of minder dan een ander!

Als je opmerkt dat je deze gedachten hebt, draai ze dan eens om. Denk dus:

• Ik ben het waard ipv ik ben teveel
• Ik draag mijn steentje bij ipv ik werk maar parttime
• Ik ben goed genoeg ipv ik ben niet goed genoeg
• Ik mag er zijn ipv ik ben tot last
• Ik ben goed zoals ik ben ipv ik ben niet slim genoeg

Op deze manier ga je lief en met compassie tegen jezelf praten. Het verandert jouw energie van negatief naar positief en dat ga je merken. Wat je uitstraalt, krijg je ook terug. Als jij je klein maakt, zien ze je over het hoofd. Als jij laat zien waar je voor staat, word je ook gezien. En zo krijgt jouw familie ook oog voor jou, je gaat andere gesprekken krijgen en jij kunt weer genieten van het samenzijn van jouw familie. Het kost je geen negatieve energie meer en je zult niet meer zo moe thuis komen van deze bijeenkomsten.

Ben dus lief voor jezelf!

 Tips:

Schrijf de positieve gedachten op een geeltje en plak ze op plaatsen waar je ze vaak ziet. Ons brein gelooft onze gedachten, of ze nu waar zijn of niet. Dus hoe vaker jij de positieve gedachten ziet, hoe meer je ze gaat geloven. Geef jezelf hier de tijd voor.

Je kunt deze positieve gedachte ook in je telefoon zetten, want die hebben we ook vaak in onze handen. Het is steeds een reminder om je mindset van negatief naar positief te brengen.

Een tijdje terug had ik 2 dames in een cursus die ik de keuze voorlegde wie de behandelaar zou zijn en wie de behandeling onderging. De antwoordde die volgde waren “maakt mij niks uit” en “wat wil jij?” En ze keken elkaar aan…..

Ik moest toen aan de reclame denken van Royal Club: “doe maar een frisje…” ( echt even een keer naar kijken, staat hieronder). Ik vertelde ze dat en heb ze een duidelijke keuze laten maken. Dit voorbeeld wil ik graag als aanleiding gebruiken om je uit te leggen waarom geen keuzes maken je energie kost.

Je hebt een drukke week achter de rug. Zo een waarbij je op woensdag al snakt naar het weekend. Dat is op zich ook al een signaal dat je beter voor jezelf mag zorgen, maar daarover heb ik het een andere keer.

Je hebt niet echt iets gepland staan in het weekend en op zondag blijkt dat het heerlijk weer is. De zon schijnt en je hebt zin om iets te doen, het liefst buiten. Dus je vraagt aan je partner of hij ook zin heeft om iets te gaan doen en je krijgt het volgende gesprek:

Jij: “zullen we iets gaan doen vandaag?”

Partner: “ja prima, wat wil je gaan doen?

Jij: “oh, dat maakt niet uit. Zeg het maar.”

Partner: “dan gaan we even bij mijn moeder op de koffie. Zijn we al even niet meer geweest.”

En daar zit je dan. Bij je schoonmoeder (en daar hang ik verder helemaal geen oordeel aan) op 3 hoog in haar appartementje, terwijl buiten de zon schijnt en je liever in het bos was geweest of op een terrasje. Je baalt en na het bezoek voel je je doodmoe.

Héél misschien vraag je je wel af hoe je dit hebt kunnen laten gebeuren.

Herkenbaar?

Wat maakt het dat je niet gewoon aangeeft wat je wilt als je dat gevraagd wordt? Maakt het je echt niks uit (wat ik niet geloof want je baalt van hetgeen je wel gaat doen) of is het om de ander te pleasen? Of kun je geen keuzes maken? Als je nu heel eerlijk naar jezelf bent, wat is het antwoord dan? Laat het me eens weten. Dat kan via de knop hieronder bij de foto of via de mail info@purapotenza.nl

Wat ga je eraan doen?

Begin zelf met een voorstel.

Als je zelf met een voorstel komt waar je zin in hebt, gaat de ander er vaak wel in mee. Dan heb je in ieder geval kenbaar gemaakt wat jouw keuze is.

Geef aan wat je wilt

De vraag wordt je niet voor niks gesteld. De ander wilt het dus weten (de gedachte dat de ander dat alleen uit fatsoen vraagt zit in jouw hoofd. Je weet nl niet wat de ander echt denkt. En als de ander het echt denkt, dan is dat zijn ding). Geef dus als antwoord wat je wilt.