Hoe relativeren helpt bij het verminderen van stress en onrust

Mijn zoon had laatst iets kapot aan de auto en is gelukkig wel zo handig dat hij dat zelf kan repareren. Als ik dan vraag of alles weer genaakt is, zegt hij ik denk het wel (niet gewoon ja en ik heb dan geen zekerheid)

De dag erop moest hij best ver rijden voor zijn werk, ik weet dan niet zeker dat de auto goed gemaakt is (iets met controle???)  en dan begint het malen bij mij:

• als hij maar goed aankomt
• als die auto maar heel blijft
• wat nou als hij daar langs de weg staat?
• wat nou als hij te laat komt?

Allemaal dingen waar ik geen vat op heb en waarop ik mag vertrouwen dat het niet gebeurd. Want hij kan echt wel die auto repareren. Maar toch komen die gedachten. Herkenbaar?

Wat doe ik dan?

Ik kan dan blijven hangen in die gedachten, maar meestal vraag ik mezelf dan af wat ik een ander zou adviseren in deze situatie. En dat pas ik dan toe bij mezelf.

Maar ik vraag me ook af wat er nou het ergste is wat er  kan gebeuren? En meestal valt dat dan best wel mee en is het niet zo erg als ik denk. En het grappige is dat mijn zoon mij ook een spiegel voorhoudt als ik mijn zorgen uit. Mam maak je niet zo druk, als ik stil kom te staan bel ik de ANWB en ja dan ben ik te laat, maar dat is overmacht.

Dus je ziet dat je zorgen maken heel normaal is, maar ga erna wel relativeren. Blijf er niet in hangen want dan krijg je nog veel meer stress, ga je piekeren en slaap je misschien slecht. En dat kost bergen energie!